عطاء خراسانى در گفتار رجال شناسان
از جمله راويان اين روايت، عطاء خراسانى است. بُخارى او را در كتاب «الضعفاء الصغير» آورده است(1).
ابن حِبّان او را در كتاب «المجروحين» ذكر كرده است(2).
عُقَيلى نام او را در كتاب «الضعفاء الكبير» خود آورده است(3).
ذهبى شرح حال او را در دو كتاب «ميزان الإعتدال» و «المغنى فى الضعفاء» آورده است(4).
سمعانى در مورد عطاء خراسانى گويد: او بدحافظه بود، اغلاط زيادى داشت، اشتباه مى كرد و خودش نمى فهميد و اين روايات از او نقل مى شد. زمانى كه اين امور در روايات او زياد شد، احتجاج و استدلال به آن ها از بين رفت و باطل شد(5).
افزون بر اين ها، در اين روايتِ او، بريدگى و انقطاعى است، چرا كه عطاء در سال 50 به دنيا آمده و در سال 133 ـ يا 150 ـ درگذشته است. بنا بر اين، ناگزير بايستى اين روايت را از طريق شخص ديگرى نقل نموده باشد كه نام او را ذكر نكرده است.

(1) الضعفاء الصغير: 178 و 179.
(2) كتاب المجروحين: 2 / 130 و 131.
(3) الضعفاء الكبير: 3 / 405.
(4) ميزان الإعتدال: 5 / 92، المغنى فى الضعفاء: 2 / 59.
(5) الأنساب: 2 / 337.